"...we kunnen ze net zo goed zelf maken."
Steffen Effenberger, hoofd Technische Ontwikkeling bij DMG, legt uit waarom DMG zowel machines als tandheelkundige materialen produceert – en waar de roulette tafel vandaan kwam.
DMG staat erom bekend dat zij kwalitatief hoogwaardig tandheelkundig materiaal vervaardigt. Mensen realiseren zich echter niet dat om dit te kunnen doen zoals we dit doen, we ook een uiterst actieve ontwerper van machines zijn. DMG maakt momenteel gebruik van ongeveer 200 machines voor productie, montage en andere gebieden en ongeveer de helft hiervan werd intern gebouwd.
Steffen Effenberger, hoofd afdeling Technische Ontwikkeling bij DMG, verklaart hoe dit gebeurde: "Voor onze materialen moet de productietechnologie aan specifieke eisen voldoen. Het is vaak moeilijk om voorwerpen die in de mond worden aangebracht op een passende wijze machinaal te verwerken."
Wat betekent dat in de praktijk? "Om een voorbeeld te geven: intrinsiek viskeus materiaal zoals Honigum heeft een reologisch actieve matrix en verandert als er kracht wordt uitgeoefend, wordt ineens uiterst vloeibaar. In dergelijke speciale gevallen zijn standaard machines niet altijd bruikbaar en als we op de markt geen geschikte machines vinden kunnen we ze net zo goed zelf maken." Hiervoor beschikt DMG over 11 deskundigen, van technische ontwerpers en verpakkingsontwerpers tot werktuigbouwkundige engineers vanuit allerhande sectoren.
Technische autonomie is overigens traditie bij DMG. Zelfs in de 1970-er jaren was werktuigbouwkundige vakkennis en inventief talent gevraagd in de oude 'werkplaats' en die vakkennis ging zeer ver. Op een gegeven moment was bijvoorbeeld een medewerker aan het wachten op de beslissing over een bepaald detail bij een speciale draaitafel. Terwijl ze zaten te wachten op het antwoord van Ernst Mühlbauer (onze oprichter en toentertijd algemeen directeur, die meestal de beslissingen nam) besloot een aantal medewerkers spontaan de draaitafel in een roulettetafel te veranderen. Er werden nummers aangebracht en het personeel speelde meerdere rondjes roulette (natuurlijk alleen tijdens de pauzes).
Toen Ernst Mühlbauer daar achter kwam en vroeg wat men aan het doen was, werd hem verteld – naar waarheid – dat dit slechts een tijdelijke innovatie was "totdat we weer kunnen beginnen".
Onze oprichter kon hun creativiteit wel waarderen – en de verwachte beslissing volgde snel!